Bilim insanları 10 bin yıllık dişleri analiz ederek dünyanın ilk çiftçi topluluklarının yaşamı hakkında yeni keşifler yaptı.
Durham Üniversitesi’nden araştırmacılar, Neolitik döneme ait 71 kişinin çenelerini kullanarak Antik Suriye’deki insanların topluluklar arasında nasıl yolculuk yaptığını anlamaya çalıştı.
11 bin 600 ila 7 bin 500 yıl öncesine tarihlenen diş minesindeki stronsiyum ve oksijen izotoplarını analiz eden bilim insanları, bu bireylerin bölgede mi büyüdüğünü yoksa başka topluluklardan mı geldiğini belirlemeyi başardı.
Hakemli dergi Nature Scientific Reports’ta yayımlanan çalışmada, kadınların topluluklar arasında hareket etme olasılığının daha yüksek olduğunun bulunması, erkeklerin evlenerek kendi topluluklarında kalma ihtimalinin daha yüksek olduğuna işaret ediyor.
Araştırmacılar bu hareket döngüsünün, topluluklar içinde akraba evliliğini önlemek için de evrimleşmiş olabileceğini belirtti.
Uzmanlar, bu hareketliliğin topluluk entegrasyonu için “derin sosyal etkileri” olduğunu yazdı.
Ancak araştırmacılar, başka yerlerden gelen kişilerin de yerli halkla aynı şekilde gömüldüğüne ve onlara da benzer ölüm sonrası işlemlerin uygulandığına dair kanıtlar buldu.
Ekip yaptıkları araştırmanın, yeni gelenlerin bu Neolitik topluluklara kabul edildiğini ve ölümlerinde de aynı muameleyi görecek kadar asimile olabildiğini gösterdiğini söylüyor.
Çalışmanın yazarları, “Köy yaşamının kurulmasının ardından geniş çapta yerel topluluklara geçiş, grup üyeliğinin pekiştiğini ve belki de sosyal uyumu amaçlayan belirli yerlerle derin bağların kurulduğunu gösteriyor” diye belirtti.
Neolitik dönemin ilerleyen zamanlarında hareketliliğin “arttığını” ve topluluklar arasında bölgeler arası hareketliliğe dair “yüksek derecede” kanıt bulunduğunu belirtiyorlar. Araştırmacılar “Bu dönemde kadınların hareketliliğine yönelik cinsiyet temelli bir eğilim, babayerli geleneklerin oluşumuna işaret ediyor olabilir” dedi.
Uzmanlara göre bu yeni gelenlerin gömü işlemlerinin topluluk içinde büyüyenlerle aynı olması nedeniyle, bu kişiler muhtemelen kabul görmüştü.
Bilim insanları “Kazı alanlarında hem yerel halktan hem de dışarıdan gelen bireylere benzer gömü işlemleri uygulanmıştı; bu da grup üyeliğinde kapsayıcılığa ve göç eden bireylerin coğrafyadaki yeni yerlerle bağlantı kurduğuna işaret ediyor.” diye kaydetti.
Güneybatı Asya’nın Neolitik topluluklarının, modern yaşam biçimimizi oluşturan köyler de dahil kalıcı yerleşimlerin ilk kurulduğu yerler olduğu tahmin ediliyor.
