100 yaşını gören İtalyanların eski çağlardaki avcı-toplayıcılardan miras aldığı DNA oranının, genel nüfusa kıyasla daha yüksek olduğunu bulan bir araştırma, yaşlanmayı daha iyi anlamayı sağlayabilir.
Daha önceki çalışmalar, “iyi” genlerin, çevre ve günlük alışkanlıklar gibi diğer faktörlerle birlikte insanların daha uzun yaşamasına katkı sağladığını göstermişti.
Önceki araştırmalar İtalya’nın, 100 yaşını geçen kişi oranının en yüksek olduğu ülkelerden biri olduğunu göstermiş olsa da, bunun kesin nedenleri belirsizliğini korumaya devam ediyor.
Bilim insanları bunu anlamak için 100 yaşını geçmiş 300’den fazla kişinin ve 50 yaş civarında yaklaşık 700 sağlıklı yetişkinin genomunu analiz etti.
Araştırmacılar daha sonra bu bireylerin DNA’sını, modern İtalyanları oluşturan 4 eski grubun genomlarıyla karşılaştırdı.
Bu gruplar, Buzul Çağı’ndan sonra Avrupa’nın ilk sakinleri olan Batılı Avcı-Toplayıcılar, Anadolu’nun Neolitik çobanları, Bronz Çağı göçebe grupları ve İran’la Kafkasya bölgelerinden eski grupların soyundan geliyor.
Bilim insanları 100 yaşına ulaşan kişilerin, ortalama bir insana göre daha fazla Batılı Avcı-Toplayıcı (Western Hunter-Gatherer / WHG) DNA’sı taşıma eğilimi gösterdiğini saptadı.
Araştırmacılar hakemli dergi GeroScience’ta yayımlanan çalışmada Bu çalışma, WHG soyunun… İtalyan nüfusunun uzun ömürlülüğüne katkıda bulunduğunu ilk kez gösteriyor.” diye belirtti.
Çalışmada örnek alınan İtalyanlar, 4 eski grubun DNA’sının bir karışımını taşısa da sadece WHG genetik materyalinin uzun ömürle bağlantılı olduğu bulundu.
Çalışmada, avcı-toplayıcı DNA’sındaki her küçük artışın, kişinin 100 yaşını aşma şansını yüzde 38 artırdığı tespit edildi.
Araştırmaya göre bu eski DNA oranı daha yüksek olan kadınların 100 yaşına ulaşma olasılığı, erkeklere göre iki kat daha fazla.
Bilim insanları, “Bu özellikle [uzun ömür] ilişkili varyantların çok eski bir zamanda İtalyan gen havuzuna girmiş olabileceğini düşünüyoruz” diye yazıyor.
Araştırmacılar bu genlerin, atalarımızın sınırlı gıda kaynaklarıyla son derece zorlu koşullarda hayatta kalmaya çalıştığı Son Buzul Çağı’nda öne çıkmış olabileceğini düşünüyor.
Bilim insanları bu genlerin bazılarının, gıdaları daha verimli bir şekilde işlemek ve vücudu yaşa bağlı stresten korumak için metabolizmayı iyileştirdiğinden şüpheleniyor.
Araştırmacılar “Batılı Avcı-Toplayıcı atalarının, 100 yaşına ulaşan İtalyanlara daha büyük bir katkı sağladığını gösterdik. Bu da Son Buzul Maksimum’dan sonra Avrupa’da meydana gelen nüfus değişiklikleriyle bağlantılı bu Neolitik öncesi genetik bileşenin, günümüzde uzun ömür için faydalı olabileceğine işaret ediyor.” diye kaydetti.
