Huyto ne kadar da çok yiyor. Yedikçe yemeğe doymuyor. Mahpus Cindi’nin muhabbet kuşlarından biri o. Yemeğe doymadığı için Huyto demiş adına. Muhabbet kuşları eşsiz yaşamaz derler. Huyto eşini kaybedince, yanına eş almışlar bir başka koğuştan: adı “Bekes”. Bekes, yani kimsesiz olan. Dişi, Huyto’nun yeni hayat arkadaşı. Altın sarısı gerdanlığın üzerinde o siyah boncuklu benekleri var bu kuşların. Baş kısmı, siyah halkaların çevrelediği birer miğfer. Gagaları ak süt renginde. Yeşil, mavi, sarı dalgalı kanatlar. Güneş altında renk cümbüşü. En az kuşun gövdesi kadar büyük o lacivert mavi tüy kuyrukları olmasa da bu endam eksik kalır.
Cindi kuş bakımında nasıl usta, nasıl özenli! Avluya bir yemek tabağında getirdi banyo suyunu. Huyto ile Bekes kanatlarını suda yıkayıp bayram ettiler. Gagalarından kana kana su içtiler. Ayak altında ezilmesinler diye onları iki duvarın kesiştiği köşeye koydular. Küvet niyetine getirilen su tabağı, kafesinin üzerinde.
Kurulanma vakti. Kuşlar yerini biliyor. Mandalların tuttuğu çamaşırlar onların güneşlenme yeri. Muhabbet kuşlarının en cıvıltılı saati. Sahi, bu kadar çok konuşacak şeyi nereden buluyorlar? Şaşırıyor insan.
Kurulanma tamamdır. Şimdi spor sanatı. Huyto, çamaşır dizili ipi boydan boya gidip geliyor. Bir değil, iki değil, hem de defalarca. Yok, kesin antrenman yapıyor bu hayvan. İpe dizili mandalları kendine antrenman dubası yapar mı bir kuş? Yapıyor vallahi. Mandalları zig zag yaparak geçiyor ipin üzerinde.
Bekes, sen ne kadar da tembelsin. Bak, kaç defa gidip geldi Huyto. Sen daha birincidesin. Bekes’in gövdesi Huyto’nun iki katı ama harcadığı enerji, eşinin çeyreği değil. Arada bir, duvardan ötekine Huyto’dan kaçar gibi uç, oh ne güzel. Hayda! Huyto, ne yapıyorsun? Dişi kuş Huyto, çamaşır ipinin bittiği yerde duvarı deliyor. Ağaçkakan sanki. Avluda gülüşmeler:
— Sıvayı söktü vallahi.
— Duvarın içindeki süngerlerini söküyor, bak, bak.
— Avlunun içi sünger dolacak. Fırçayı getirin.
— Yahu tünel mi kazıyorsunuz? (kahkahalar)
— Bak bak, Huyto gagasını kanatmış.
— Şu deliği soda şişesiyle mi kapattık yoksa? Durmayacak bu, gagasından olacak.
Huyto huysuz Huyto, sinirli. Soda şişesi hiç hoşuna gitmedi anlaşılan. Saat on beş, çay vakti. Duvar dibindeki gölgelikleri kuruldu, plastik sandalyeler. Orta alan kızgın beton. Bizim kuşlar gölgede, odanın demir parmaklıkları üzerinde tünediler. Kuşlar için sessizlik ve uyku vakti.
Saat hayli ilerledi. Avlu kapısı kapandı kapanacak. Huyto yine hareketlendi. Yerde, Bekes’in etrafında daireler çiziyor dişi kuş. Her turda Bekes’e bir gaga darbesi vuruyor. Niyeti onu kafese sürüklemek. Bir çiftleşme daveti bu. Bekes canından bezgin, kafese girmeyi hiç istemiyor. Ama üremek, türü devam ettirmek için yuva kurmak gerek. Bekes anlamıyor. Sahi yuvayı neden hep dişi kuş kurar?
Cindi’nin raporu pek parlak değil. Bugüne kadar en az 25 boş yumurta. Yavrular bu yumurtadan bir türlü çıkmıyor. Kısırlık mı neden, yoksa kuş ekosistemini bastıran bu yüksek duvarlar mı? Kim bilir…
Huyto’nun duvar kazısı belki de dolu yumurtalar için yeni bir yuva arayışıydı. Cindi, kuşları kafese alıp kapısını kapatıyor. Kafesin üzerine mor çizgili beyaz bir bezle örtüyor. Sonra Huyto ile Bekes’i odasına götürüyor.
O da ne? Cindi’yi revire çağırdılar. Ama neden? Dilekçe vermedi ki. Tahmin zor değil. Cindi biliyor: “Beni sevk edecekler anlaşılan.”
Avluda hüzün… Ve neşe bulmak için son voleybol maçı. Ertesi gün Cindi’nin bir başka şehre, uzak bir cezaevine sevki çıkıyor. Yanında sevk belgesi olmayan kuşlarını da götürüyor. Abla onları özledi şimdiden. Yeni infaz düzenlemesi ilk taslak hâliyle çıksa, dışarıdaydı Cindi şimdi. Kuşlarıyla birlikte.
Muhabbet sadece kuşların değil, insanların da dilinde barış ve özgürlük olsun.
