Kötü haber tez ulaşır derler ya, tam da öylesi bir haber…
Bir günün sabahında; “Siyasetçi, yazar ve şair Hamit Geylani, tedavi gördüğü hastanede yaşamını yitirdi.” diye bir haber düştü ajanslara.
Haber yapanın, okuyanın duygu durumunu düşünmesi beklenemez elbet.
Hep öyle oluyor sanki… Tanıdık, sevdiğiniz birinin kayıp haberi bir an “yanlış okudum, yanlış duydum galiba” türünden bir bocalama yaşansa da sonrasında gerçeği kabullenmekten başka bir seçeneğiniz yoktur.
Evet. Bir güzel insanı, bir hak savunucusunu, siyasetiyle, yazdıklarıyla daha güzel bir dünyayı şiar edinmiş bir dostu yitirdik.
Epeydir tedavi görüyordu. Hastalığı süresince bile yazmayı sürdürdü. “Yazmak bana iyi geliyor.” diyordu.
Son dönemlerde konuşmakta da zorluk çekiyordu. Aramalarda telefona çıkan yanındaki aile fertleri aracılığıyla durumuna ilişkin bilgi alıp, sağlık dileklerimizi iletebiliyorduk.
***
Siyasetteki mücadelesinin yanında, 50 yıla yakın bir yazma geçmişine sahipti.
Şaire ve şiire yaklaşımındaki naifliği sayesinde dostluğunu kazandığı Ahmed Arif’in cesaretlendirmesiyle şiiri sürdürdüğünü söylerdi hep.
Anılar bir film şeridi gibi tek tek canlanıyor zihnin haritasında.
‘Azad Nisan Yağmuru’ adlı şiir kitabından başlayarak henüz dosya halindeki çalışmalarını gönderme inceliğinde bulunur, bunlar üzerinde konuşur, tartışırdık. Siyasetteki ödün vermez tavrına rağmen, edebiyat alanında tevazu sahibiydi. Sanat, edebiyat ve yazdıklarıyla ilgili büyük laflar ettiğine rastlanmadı hiç.
Dost canlısıydı. Arar, sorar, ilgilenirdi. Yazar ve şair arkadaşlarına ayrı bir duyarlıkla yaklaşırdı. Adnan Satıcı, Vecdi Erbay ve Ahmet Telli gibi ortak dostlarla bir araya geldiğimizde sohbetler edebiyat odaklı olurdu hep.
Şair dostumuz Adnan Satıcı’yı kaybettiğimiz gün, Ankara Ekin Sanat Kültür Merkezi’nde düzenlenen anmada birbirimize sarılıp gözyaşlarına boğulduğumuz anı unutmak mümkün değil.
***
Bilenler biliyor, tanıyan tanıyor. Ancak henüz bilmeyen yeni kuşaklar açısından söylersek; kaynaklarda yazılan Hamit Geylani’nin yaşam öyküsü ve ailesinin yaşadığı serencam başlı başına bir belgesel gibidir.
Hamit Geylani’nin ailesi, tarihin tozlu sayfalarında kalmış 1925’teki Şemdinli olayları nedeniyle İran’a göç etti. İran’ın Urmiye kentinde, 1947 tarihinde dünyaya geldi.
Yine kaynaklardan hareketle söylersek: Geylani ailesi, Demokrat Parti’nin 1951 yılında ilan ettiği af ile Şemdinli’nin Dêman köyüne döndü. Geylani, siyasete ilk olarak Devrimci Doğu Kültür Ocakları (DDKO) sürecinde katıldı. İki yıl inşaat mühendisliği yüksekokulunda, bir yıl Ankara Siyasal Bilgiler Fakültesi’nde okudu. Ankara Hukuk Fakültesi’ni 1979 yılında bitirdi.
Halkın Emek Partisi (HEP) kurucularından olan Geylani, il başkanlığından başlayarak, açılan ve kapatılan tüm Kürdi partilerde, Genel Başkanlık dahil olmak üzere, her kademede görev ve sorumluluk üstlendi. Geylani’ye, HADEP’in kapatılmasıyla 5 yıl siyaset yasağı cezası verildi, 3 kez cezaevine konuldu.
Şiir ve hikâye kitapları bulunan Hamit Geylani, kapatılan Barış ve Demokrasi Partisi’nden (BDP) 23’üncü dönem Hakkâri milletvekilliği seçildi. 2018’de BDP’nin Genel Başkanlığını yürüttü. Evli ve iki çocuk babasıydı.
Devlet Güvenlik Mahkemeleri ve ağır ceza mahkemelerinde hak savunmaları yapan Geylani, siyasi partilerin, bireylerin ve kurumların Anayasa Mahkemesi ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ndeki savunmalarında bulundu.
Aynı zamanda Kürtçe ve Türkçe yazdığı şiirler, denemelerle bilinen Hamit Geylani’nin basılan kitapları şöyle:
Yirmi Kurşunlu Yürek (Şiir, Aram Yayınları);
Azad Nisan Yağmuru (Şiir, Aram Yayınları);
Ciwan Dengê Bê Dêngîyê’ne (Şiir, Aram Yayınları);
Zap Nehri Giryan Akar (Şiir, Sitav Yayınları);
Şemdinli’den Qamışlo’ya Dağ Sevdası (Deneme, Aram Yayınları);
Kürt Mücadelesinin En Geniş Damarı Şeyh Ubeydullah Nehri (Deneme, Belge Yayınları) ve
Kürt Mücadelesinde Yarım Asır Hamit Geylani (Emin Sarı ile birlikte, Sitav Yayınları)…
Ankara’da kurulan taziye sonrası Geylani, memleketi Hakkâri’nin Şemdinli ilçesine bağlı Çatalca köyünde defnedilecek.
Barış mücadelesindeki emekleri ve yazdıklarıyla anılarımızda yaşayacak.
