Bellek ve vicdanın iç içe olduğu, bir dönemin tanıklığına eğilen şiirlerin yoğunluğu ile başka bir dönemin tanıklığı yan yana durur. Tarih belki de zamanda eriyendi. Ancak şiir, tarihi de zamanı da içine alandı. Bu anlamda zamanlar arası bir mirasın aktarıcısıdır Özgün Enver Bulut.
Sorumluluk, vefa ve güzelin tutanakçısı olmanın derdi ağır basar Bulut’ta. Özgün E. Bulut’un gazelleri de sevilene yazılmıştır. Ancak bu sevilenler halkın tam da kalplerinin en derininde yer alanlardır. Zor bir arayışın peşine düşmüştür Bulut. İnandığı değerler onun omzuna bu yükü yüklemiştir.
Kalbe Gazel’de yer alan şiirler, anımsama ve anımsatmanın şiirleridir. Kalbin ve ışığın tutanakçısı belleğe, bir dönemi ve bugünü yerleştirme çabası da demek mümkün. Kalple derdi olan şair, dertle kalbi ayırıp tutanaklara büyük bir mirası taşıma özgünlüğünü gözetmiştir. Her kitabında olduğu gibi vicdanı, vefayı ve samimiyeti arama ve şiirle söyleme deneyleri burada da devam etmektedir. Yunus’un söylediği gibi “nice yumuşak söylese sözü” sözün gideceği yeri bilen kişidir şair. Özgün Enver Bulut söylemek istediğini nezaketle söylemektedir.
son bulut içeri süzüldü pencereyi kapattığın an
odasız evde bulutun tutsaklığına ağladı kalbin
içine kök salmış korkuları söküp attı rüzgâr
sabrına rüyalar indirip çalan saati dinledi kalbin
yanan mum sürgün yollarına eksik kalır
sana gelen bütün yolları silip attı kalbin
